Chateaux

[:pl]Boski Carlux! Château, które się nie sprzedaje.[:fr]Un chateau d’exception imprégné de 700 ans d’histoire fascinante. Situé au cœur du Périgord Noir[:]

[:pl]Coraz bardziej przekonuję się co do tego, że w życiu mamy to z czym się utożsamiamy.
Uwielbiam pałace i ich historię oraz wino, jednakże na ten czas nie potrafię się z tym wszystkim utożsamić.

Do pałaców udaje mi się tylko wchodzić i je zwiedzać, ale nie mieć ich na własność, wino kupuję a nie produkuję, a historię tworzę tą małą prywatną, indywidualną jak każdy z nas.



Château de Rouffillac
inaczej też zwanym Château Carlux (ze względu na to, że znajduje się w miejscowości Carlux) ma długą historię, która zaczyna się od XIII wieku. Przez ten czas miał wielu właścicieli by w końcu w latach 50-tych XX wieku kupił go Pierre-Paul Grassé naukowiec wykładający na jednym z paryskich uniwersytetów. Od tego czasu château zostało gruntownie odrestaurowane i pełniło funkcje domu letniskowego oraz miejsca spotkań dla ludzi nauki i literatury. Po śmierci Pierre-Paul Grassé jego córka zajmuję się utrzymaniem château, które teraz pełni rolę gîte – popularnej we Francji formy wynajmowania domu, château na wakacje. Tutaj za tygodniowy wynajem château trzeba liczyć 4900 euro.
Szczegóły tutaj www.chateaurouffillac.com

Château posiada 20 ha ziemi, ogród w stylu francuskim, basen. Dziedziniec liczący sobie 800m2 oraz przestrzeń mieszkalna, która mieści się na trzech poziomach.

PARTER: dwa wejścia (24m2 każde), przedsionek (40m2) 2 kuchnie (50m2 każda) jadalnia (51m2), pokój dzienny (56m2).

PIERWSZE PIĘTRO: ogromna biblioteka (70m2), 4 pokoje z łazienką. Każdy liczący sobie około 30m2

DRUGIE PIĘTRO: 5 pokoi. Każdy liczący sobie około 20m2 oraz 2 łazienki.

BUDYNKI PRZYNALEŻNE (DÉPENDANCES):

Pierwszy liczący 170m2 mający pokój dzienny z kominkiem skomunikowany z jadalnią i kuchnią. 5 pokoi. 2 łazienki oraz 3 toalety.

Drugi budynek liczący 200m2 mający pokój dzienny, kuchnia otwarta, jadalnia, 2 pokoje, łazienka, garaż, stajnia dla dwóch koni, poddasze 80m2

Trzeci budynek to 3 garaże i pracownia 36m2

Wszystko to jest na sprzedaż od przeszło 12 lat. Dlaczego tak długo? Z wielu powodów. Jednym z nich jest to, że przez wiele lat właścicielka château nie była gotowa psychicznie, by sprzedać coś co od dziesiątków lat należy do jej rodziny, miejsca jej prywatnych i rodzinnych wspomnień. Przez wiele lat podawała zawyżoną cenę – to tak jakby próbowała wycenić swoją prywatną historię a nie nieruchomość.

Nieruchomość znacznie łatwiej i szybciej się wycenia aniżeli czyjeś wspomnienia, które są cenne i ważne tylko dla nas samych.

W chwili, w której oprowadzała mnie po pokojach château powiedziała: Mam już go dość! Chętnie bym go oddała za darmo. Jednak dwa lata później od naszej wizyty château nadal jest na sprzedaż. Najwidoczniej właścicielka nie oddała go za darmo ani też nie zniżyła ceny. Bo niestety ci którzy chcą kupić château mają we Francji ogromny wybór.

W samym departamencie Dordognie jest około 1400 château nie wiem ile z nich jest na sprzedaż, jednak pewna jestem jednego, że każdy potencjalny klient chcący kupić château naprawdę ma w czym wybierać. Może niemalże się czuć jak w supermarkecie, w którym dział chateau jest dobrze wyposażony. Klient może patrzeć na stan château, jakość jego renowacji, ilość hektarów, odległość od ulicy, wsi i miasta, itp.

Koszt zakupu château to minimum plus minus milion euro warto mieć jednak drugi taki milion na ewentualne renowacje, utrzymanie i podatki na najbliższe 3 lata.

I choć Château de Rouffillac jest piękną, mającą bogatą historię posiadłością, to jednak nie są to jedyne powody by tak od razu go kupić. Jest za drogi.

I nawet jeśli właścicielka zdecydowała by się oddać miejsce swoich wspomnień za darmo to obawiam się, że ilość chętnych wcale by nie była większa niż tych, którzy chcą za nie zapłacić. Z jednego jak dla mnie głównego powodu; odpowiedzialności. Jeśli ktoś ma odrobinę wyobraźni i wrażliwości to jest sobie w stanie wyobrazić, że posiadanie château liczącego kilka wieków nie jest tym samym co posiadanie 30m kwadratowych.

Posiadając château chcąc nie chcąc zaczynasz dźwigać ciężar nie tylko jego historii ale i wydatków na jego utrzymanie: ogrzewanie, renowacje, sprzątanie wewnątrz i wokół pałacu, podatki (które we Francji bywają zastraszające) dbanie o ogród itp. Lista wydatków jest długa.

Kupując château, lecz nie mając pieniędzy na służbę możesz być pewien ze staniesz się jego niewolnikiem i go znienawidzisz.

A później będziesz chciał się jak najszybciej go pozbyć, bo jest to jedno z tych marzeń, które będzie pożerać twoje pieniądze non stop. Ludzie często zapominają realizując swoje marzenie, że château posiadali ludzie bardzo zamożni, którzy mieli zawsze służbę zajmującą się wszystkim tym czym oni nie musieli się zajmować, a mogli tylko korzystać z piękna i wygody.

Ja też przyjeżdżając do Francji chciałam mieć château, ale poprzez historie ludzi które widziałam na własne oczy szybko zrozumiałam, że ci którzy je posiadają bez pieniędzy stają się niewolnikami albo mają problem z ego. Osobiście nie chciałabym być więźniem własnych marzeń czy też uchodzić za osobę o wybujałym ego, tak więc jak na razie moje ambicje są skierowane na mały kamienny domek z małym ogródkiem. Małym- podkreślam – bym mogła w nim schować moje małe ego.[:fr]Le château remonte au 13ème siècle où il fut un fort avancé de son puissant voisin le château de Carlux. Au XVIIe siècle, il devint la propriété des Faure de Rouffillac, de petite mais bonne noblesse. Vers 1737 il est vendu à Adrien de Noailles qui peut alors constituer le duché d’Agen. Rouffillac a donc été mouvant du Duc de Noailles une des maisons les plus puissantes de France au XVIIIe siècle.

Pendant la Révolution française le domaine était occupé par les Dames de la Foi de Sarlat. Il fut alors vendu par la Nation et en 1850 devient la propriété de la famille Montmeja, une famille de médecins et d’avocats de Sarlat. C’est Arthur Montmeja, bien connu des scientifiques car il devint le photographe du Professeur Alfred Hardy.

Au XIXe siècle il transforme et élargit ce repaire noble et lui donne son aspect d’un château élégant Renaissance. C’est son fils qui termina les travaux mais il finit ruiné et à sa mort en 1958, le château est dans un état d’abandon total.

C’est à cette époque que Pierre-Paul Grassé, académicien des sciences, né à Périgueux, acquiert le château et le restaure à un niveau élevé. Le château devint la magnifique résidence privée pour sa famille et le cadre idéal pour recevoir les sommités de la science, littérature et politique du XXe siècle.

Aujourd’hui, c’est sa fille, qui avec amour donne au château son sentiment de grandeur avec une chaleur accueillante où vous vous sentez chez vous. Un havre de paix et de beauté – parfait pour une résidence privée à apprécier avec des amis et la famille et il convient autant à un opération commerciale à apprécier avec les clients.

Le château est protégé par presque 20 ha de forêt et de pré et il couronne une colline verte au-dessus de la vallée de la Dordogne sur un site classé d’où il bénéficie d’une vue époustouflante sur le magnifique paysage ondulant du Périgord Noir. Une longue allée privée mène au château et dès que vous vous en approchez vous êtes confrontés avec des statues et des fragments architecturaux.

Il y a un jardin à la française près du château, pourtant ce qui séduit le plus dans ce parc, c’est son côté sauvage et naturel avec des beaux sentiers qui vous invitent à découvrir ses trésors, les sources, un banc de pierre par ici, un bassin en pierre par là, et les ruines d’une église romane datant du XIIème siècle au sommet de la colline.

Le château est construit autour d’une magnifique cour intérieure et offre environ 800m² de surface habitable sur trois niveaux avec des pièces splendides et de proportions remarquables. Elles sont élégantes et décorées avec un goût exquis, représentatif du style français.

REZ DE CHAUSSEE: 2 entrées (environ 24m² chacune), un vestibule (environ 40m²) avec cheminée monumentale et un escalier vers les étages supérieurs, une cuisine entièrement équipée (environ 50m²) avec plafond voûté et grande cheminée, une cuisine qui a su préserver son charme d’autrefois, une salle à manger d’environ 51m² et un vaste séjour d’environ 56m², les deux avec des cheminées dignes d’un château.

Un escalier colimaçon en pierre dans la tour mène aux étages supérieurs.

PREMIER ETAGE: Une magnifique bibliothèque mesurant environ 70m² et quatre chambres majestueuses. Une chambre environ 32m² avec cheminée et salle de bains attenante, une deuxième chambre environ 31m² avec salle d’eau attenante, une troisième chambre environ 24m² avec cheminée et salle de bains commune avec la quatrième chambre environ 27m² avec cheminée et petit boudoir dans la tour.

DEUXIEME ETAGE: Cinq belles chambres mesurant environ 19, 20, 20, 23, 25 et 36m ² et 2 salle de bains.

DEPENDANCES: La maison d’ami de 170 m², entièrement restaurée en 2004 comprend un salon avec cheminée, communiquant avec la salle à manger/cuisine, 5 chambres, 1 salle de bains, 1 salle d’eau et trois toilettes. Elle bénéficie de double vitrage, chauffage central au fuel et cheminée.

Un corps de bâtiment d’environ 200m² : maison du gardien avec séjour, salle à manger/cuisine, salle de bains, 2 petites chambres à l’étage – l’ensemble nécessitant une rénovation. Attenant, il y a un garage et une écurie pour 2 chevaux et un grenier d’environ 80m². Un bâtiment avec trois garages et un atelier d’environ 36m² entièrement rénové en 2004.

Les installations comprennent: trois fosses septiques, une chaudière Viessman pour le chauffage central au fuel du château, une chaudière Chappé pour le chauffage central au fuel des autres bâtiments, alarmes antivol, source pour l’irrigation du jardin et remplissage de la piscine, accès Internet. En 1974 la totalité du toit du château a été rénové.[:]


Zostaw komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

MOJA HISTORIA Z CHÂTEAU DU PAYRE, CZYLI JAK WYEMIGROWAĆ I ZAMIESZKAĆ W ZAMKU

Historia z Château du Payre to przypadek i ogromne szczęście któremu jednemu jak i drugiemu bardzo pomogłam.